کرده از بر دو فصلک از ترفند

هیچ نایافته ز حال خبر

کرده عمر عزیز خویش تلف

همه را خون حلال بر اجماع

همه اشتر صفت اسیر مهار

همه از علم دین شده ناهار

به گه شهوه همچو خر یازان

در طلب همچو مرغ پرّنده

هردو یکسان امام و مستملی

گردشان اندر آمده چو پیاز

یکسو انداخته ره آزرم

از شریعت به جمله بیگانه

هریک از رای خویش رای زده

همه پیش مراد خویش غلام

از پی امتت ز بهر خدای

تا ببینی که کیست بر سرِ دار

زار گشته شبیر و شبّر تو

وان پسندیده راه امّت تو

گشت پیدا به جای فضل فضول

فارغ از عیب و ریب و پر مکری

منهزم گشته جمع دیو و پری

آنکه بود او مرتّب قرآن

آنکه او را خدای خواند ولی

همه در راه دین اولوالالباب

همه در راه شرع نیکوکار

همه فارغ ز عیب و ریب و فضول