ور بود خود نعوذباللّٰه دخت

طالعت گشت بی شکی منحوس

آنکه از نقش اوت عار آید

خان و مان تو پر ز عار شود

برکس ایمن مباش، زان پس تو

هیچ کس را به خود نیاری خواند

مرد مهمان به خان نیاری برد

آتش و پنبه جفت کی گردد

گر غلامی خری و گر شاگرد

زود دامادیت طمع دارد

چه نکو گفت آن بزرگ استاد

کانکه را دختر است جای پسر

وآنکه او را دهیم ما صلوات

چون بود با بنات نعش فلک

بر فلک چون بنات با نعش است

هرکرا دختر است خاصه فلاد