علما جز امین دین نبوند

چشم سر ملک و چشم سِر دین است

این و آن هردو یار یکدگرند

ملک و دین را سری که بی خردست

سدّ خردان ز روی لاد آمد

ملک و دین را در این جهان و در آن

شاه را چون سداد نبود یار

هرکجا صدق دین و دل زنده ست

شاه چون جفت داد گشت و سداد

نه بگفته است صادق الوعدی

چون به صدق و به عدل هر دو به هم

هردو یکتا شدند از پی سود

نه بمانده است زنده جاویدان

ملک دو جهان به زیر پای آری

هرکه پرهیزگار و خرسندست

چون خرد افسر و تقی شد گاه