کس به تدبیر سفله ملک نراند

رای کم عقل نور برق بُوَد

شاه تا زفت و بی خرد نبود

شاه را آید ارچه شیر ژیان

در مشورت نیافت کس مقصود

زانکه در ملک از این دو ناهشیار

تا دو نحس از چنین دو دیوانه

پیشکار ملوک بی تدبیر

مرد را علم و حلم باید جفت

ملک بر رای شاه مقصورست

رای شه جز صواب نپذیرد

پس عطا بخشدش گه و بیگاه

خواجه را کز ملک عطا نبود

مملکت را ثبات در خردست

بی نوا اگر خطا کند تدبیر