که مرا بُد نشانهٔ تیری

عالم عدل را پناهی بود

هرکسی بر ز بِرّ او خوردی

دید در بند کرده کاله و ساخت

دزد گریان و بندیان زان خند

دُر تحقیق راهزن سفتش

واین چنین مال و بند بستهٔ کیست

که چنین نعمت از یمین و یسار

جمع کردند زرّ و کاله و مال

برخود و عادلان همی خندند

زان همی نشنوند یاربِ ما

بند برداشتیم از تن خویش

ظالمی را خدای بگمارد

ظلم او را به ظلم سازد کار