دنیی ارچه ز حرص دلبر تست

گر نه ای گبر پس به خوش سخنیش

همچو قرعه برای فالش دار

گرچه گزدم ز نیش بگزاید

مار اگرچه به خاصیت بدخوست

چون ز بانگ سگان شوی دلتنگ

وآن سگی را که کرد پای افگار

مورکی را اگر بیازاری

از پی رستن از سرای خسان

با خسان خود نشست و خاست مکن

پس اگر ناگهی درافتادی

باش بر دست راست همچو بهشت

باز بر دست راست رَو چونان

راست بر دست راست رَو رستی

من ندیدم سلامتی ز خسان

چون ترا گشت نوش وحدت بیش