زینة اللّٰه نه اسب و زین باشد

مرده ای زان شدی اسیرِ هوس

در جهان منگر از پی رازش

که تو اندر جهان بدسازان

نیست مهر زمانه بی کینه

کی سزای جهان جان باشد

سرنگون خیزد از سرای معاد

هرکه اکنون درین کلوخین گوی

چون قیامت برآید از کویش

ای سنایی برای دین و صلاح

همچو دریا چو نیست اینجا حُر

زانکه در جان به واسطهٔ اسباب

آدمی چون غلام راتبه شد

گرچه جان همچو آب پاک آمد

ورنه ارکان ز خاک پاکستی

معطیان زفت و دل زحیر زده

هرکه در زندگی بخیل بُوَد

بیش از این بهر خواجه و مزدور

تو مشو غرّه کو سیه چرده ست