خون ناحق بسی به خیره بریخت

گشته از فعل زشت خود ناشاد

سرفراز مهاجر و انصار

یافت بر لشکر معاویه دست

برگ و ساز معاویه فی کرد

وز خجالت نقاب رخ نگشاد

وز ترحّم کنون زمانم ده

در خوی و خون ورا نیاغشتند

جملهٔ حالها روا بنمود

آن همه صدق و فارغ از همه مکر

گفت حیدر مکن که کس نکند

بعد از این کارهای بد نکند

جمله لشکر شده ز کار آگاه

در تواضع محلّ او بنهاد

رفت زی مکه جفت گُرم و زحیر

شد شهید و بکشتش آن طاغی

بد کند مر ورا به مرد مخوان

قصد جان امیر حیدر کرد

تو مر این شخص را به مرد مدار

آن بدی دان که جمله با خود کرد

کی شود جفت با مسلمان گبر