فی عزّة القرآن انّها لیست بالاعشار والاخماس

بهر یک مشت کودک از وسواس

نامش اعشار کرده ای و اخماس

کرده منسوخ حکم هر ناسخ

نشده در علوم آن راسخ

متشابه ترا شده محکم

کرده بر محکمش معوّل کم

تو رها کرده نور قرآن را

وز پی عامه صورت آنرا

ساخته دست موزهٔ سالوس

بهر یک من جو و دو کاسه سبوس

گه سرودش کنی و گاه مثل

گاه سازی ازو سلاح جدل

گه زنی در همش به بی ادبی

گه شمارش کنی به بوالعجبی

گه ز پایان به سر بری به خیال

گه درونش برون کنی به محال

گه کنی بر قیاس خود تأویل

گه کنی حکم را برین تحویل

گه به رای خودش کنی تفسیر

گه به علم خودش کنی تقریر

می نگردی مگر به بیغاره

گرد صندوقهای سی پاره

گاه گویی رفیق جاهل را

یا نه کرباس باف کاهل را

که نویسم ترا یکی تعویذ

پاک دار ای جوان مدار پلیذ

لیک هدیه پگاه می باید

خون مرغ سیاه می باید

این همه حیله بهر یک دو درم

شام تا چاشتی ز بهر شکم

عمر بر داده ای به خیره به باد

من چه گویم برو که شرمت باد

در یکی مسجدی خزی به هوس

حلق پر بانگ همچو نای و جرس

زین هوس شرم شرع و دینت باد

یا خرد یا اجل قرینت باد

با چنین خود و فضل و فرهنگت

شرم بادا که نیست خود ننگت

متن