زالکی کرد سر برون ز نهفت

کای هم آنِ نو و هم آنِ کُهن

علت رزق تو به خوب و به زشت

از هزاران هزار به یک تو

شعله ای زو و صدهزار اختر

بی سبب رازقی یقین دانم

مرد نبود کسی که در غمِ خور