چیست کُن سرعت نفوذ قضا

نه ز طبع است خشم و خشنودیش

صفتش را نه آن شناس و نه این

پاکتر زانکه عاقلان گفتند

هرکجا وهم و خاطر است او نیست

آدم وعقل نورسیدهٔ اوست

زشت و نیکو درون و بیرونی

همچو اثبات مادر اعمیست

لیک چونی به وهم در نارد

زشت باشد تو او بوی او تو

ور بگویی تو باشی او نبود

ور بگویی مشبّهی باشی

نز ره اتحاد و روی حلول

گوشهٔ خاطر تو کی شود او

آنک آنک به هرزه می گویند

طاق در گردنند کوکو گوی

تو اگر حاضری چه گویی هو

هیچ بر هرزه نافرید حکیم

تو ندانی بدانت درد کند

تا بدانی حکیمی و حلمش

هرکرا بیش حاجت، آلت بیش

از پی جرّ نفع و دفع ضرر

وآنچه هست آن چنان همی باید

راندهٔ او به دیده کن تو قبول