زان راز خبر یافت کسی را که عیانست

زان مثل ندارد که شهنشاه جهانست

کی خواجه دل و روح و روانت ز روانست

ور تیر وصال آید بر بسته کمانست

گشتست کز ایشان تف انگشت نشانست

آن نیست ردا آن به صف دان طلسانست

میدان به حقیقت که ز اقبال ستانست

چون سین سلامت ز پی خواجه روانست

یا دیدهٔ او بر صفت بحر عمانست

آن کس که چنین نیست یقین دان که چنانست

چون مردمک دیده درین مقله نهانست

کاین شعر سنایی سبب قوت جانست