هر آن روزی که باشم در خرابات

خوشا روزی که در مستی گذارم

مرا بی خویشتن بهتر که باشم

چو از بند خرد آزاد گشتم

مرا گویی لباسات تو تا کی

گهی اندر سجودم پیش ساقی

پدر بر خم خمرم وقف کردست

گهی گویم که ای ساقی قدح گیر

گهی باده کشیده تا به مستی

مرا موسی نفرماید به تورات

چو دانی کاین سنایی ترهاتست