کافزون شوی ولیکن هرگز چنو نکاهی

گاه از برونش زردی گاه از درون سیاهی

در سایهٔ سلیمان ناید ز دیو شاهی

آنجا که خدت آید ناید ز ماه ماهی

از خنده جان جانی وز غمزه جاه جاهی

بر خود همی بدرد پیراهن پگاهی

در زلف جعد حوران مشکیست جایگاهی

روح الامین نوازد در مجلست ملاهی

از قایل الاهی تا قابل گیاهی

زنجیر بیگناهان از جای بیگناهی

با قدر قد و مویت یوسف که بود چاهی

قلاش آبرویت پیران خانقاهی

ترغیب اگر ندیدی در صورت مناهی

نامحرمی چه داند شرح خط الاهی

نادرتر آنکه داری ملکی به بی کلاهی

هم ماه و هم سپهری هم شاه و هم سپاهی

آن حسن بی تباهی و آن لطف بی تناهی

آه از درون جانش تو در میان آهی

خواهی کنون بر آن را خواه آن زمان که خواهی