ای زبدهٔ راز آسمانی

ای در دو جهان ز تو رسیده

ای یوسف عصر همچو یوسف

لعل تو به غمزه کفر و دین را

لعل تو به بوسه عقل و جان را

با آفت زلف تو که بیند

با آتش عشق تو که یابد

موسی چکند که بی جمالت

فرعون که بود که با کمالت

«آن» گویم «آن» چو صوفیانت

جان خوانم جان چو عاشقانت

از جملهٔ عاشقان تو نیست

زیبد که سبک نداری او را