زان خط که تو بر عارض گلنار کشیدی

بر ماه به پرگار کشیدی خط مشکین

هر دل که ترا جست چو دیوانهٔ مستی

زنار پرستی مکن ای بت که جهانی

بس زاهد و عابد که بر آن طرهٔ طرار

هر دل که سرافراشت به دعوی صبوری