صنما آن خط مشکین که فراز آوردی

گرچه خوبست به گرد رخ تو زلف دراز

گر نیازست رهی را به خط خوب تو باز

قبله ای ساختی از غالیه بر سیم سپید

پیش خلق از جهت شعبده و بلعجبی

چند گویی که دلت پیش تو باز آوردم

دلم افروخته بود از طرب و شادی و ناز