خه خه ای جان علیک عین الله

اندرا اندرا که خوش کردی

برفشان برفشان دل و جان را

هیچ جایی نیافت از پی انس

مرده دل بوده ایم در بندت

پیش خز تا کنیم بر لب تو

جان ما کن ز لحن داوودی

باش تا ما کنیم بر سر تو

پیش کاست همی برد سجده

خاک پایت ز عشق بوسه دهد

آنچه گویند صوفیانش «آن»

در غلامیت بر سنایی نیست