خواجه سلام علیک آن لب چون نوش بین

پیش رکابت جمال کیست گرفته عنان

گردش ایام دوش تعبیه ای ساختست

برگذر و کوی او غرقه چو من صد هزار

گوش مینبار و آن نغمه و دستان شنو

در بر تنگ شکر مار جهانسوز بین

گر چه دل ریش ما بر سر سودای اوست

صف زده در پیش او خلق خروشان شده

بهرهٔ ما دیده ای ناله و فریاد ازو

ساقی فردوس را از پی بازار او

زلفش یکسو فگن و آنگه در زیر زلف