ساقیا برخیز و می در جام کن

آتش ناپاکی اندر چرخ زن

صحبت زنار بندان پیشه گیر

با مغان اندر سفالی باده خور

چون ترا گردون گردان رام کرد

نام رندی بر تن خود کن درست

خویشتن را گر همی بایدت کام