غلاما خیز و ساقی را خبر کن

چو مستان خفته انداز بادهٔ شام

به باغ صبح در هنگام نوروز

جهان فردوس وش کن از نسیمی

ز بهر آبروی عاشقان را

صفا را خاوری سازش ز رفعت

برآی از خاور طاعات عارف

چو گردون زینت از زنجیر زر ساز

از آن آغاز آغاز دگر گیر

چو عشقش بلبلست از باغ جانت

اگر خواهی که بر آتش نسوزی

ورت باید که سنگ کعبه سازی

برآمد سایه از دیوار عمرت

برو تا درگه دیر و خرابات

چو بند و دام دیدی زود آنگه

اگر اعقاب حسنت ره بگیرد

وگر خواهی که پران گردی از روی