جانا نخست ما را مرد مدام گردان

بر ما چو از لطافت مل را حلال کردی

دارالغرور ما را دارالسرور کردی

خامند و پخته مانا تو دو شراب داری

ناهید زخمه زن را از لحنه سیر کردی

ما را به نام خود کن زان پس چنانکه خواهی

اکنون که روی ما را از غم چو کاه کردی

خواهی که نسر طایر پران به دامت افتد

گمنام کرد ما را یک جام بادهٔ تو

از ما و خدمت ما چیزی نخیزد ای جان

خواهی که گر سنایی گردد سمایی از عز