ما همه راه لب آن دلبر یغما زنیم

هم توان از دو لبش شکر زدن یغما ولیک

ما چو وامق او چو عذرا ما چو رامین او چو ویس

شخص را می وار هر شب در بر ویس افگنیم

بر بخفتن گاه صحبت در بر ما افگند

خوش بدست امروز و دی با آن نگارین عیش ما

گر وصال او به جور از ما ستاند روزگار