تا ما به سر کوی تو آرام گرفتیم

در آتش تیمار تو تا سوخته گشتیم

از مدرسه و صومعه کردیم کناره

خال و کله تو صنما دانه و دامست

یک چند به آسایش وصل تو به هر وقت

امروز چه ار صحبت ما گشت بریده