بی صحبت تو جهان نخواهم

گر جان و روان من بخواهی

جان را بدهم به خدمت تو

رضوان و بهشت و حور و عین را

بر من تو نشان خویش کردی

بیگانه بود میان ما جان

من عشق تو کردم آشکارا

هر گه که مرا تو یار باشی

تو سودی و دیگران زیانند

اکنون که مرا عیان یقین شد