تا به رخسار تو نگه کردم

تا ره کوی تو بدانستم

تا سر زلف تو ربود دلم

دست بر دل هزار بار زدم

کردگارت ز بهر فتنه نگاشت

گنه آن کردم ای نگار که دوش

عذر دوشینه خواستم امروز