ای دل اندر نیستی چون دم زنی خمار باش

دین و دنیا جمله اندر باز و خود مفلس نشین

تا کی از ناموس و رزق و زهد و تسبیح و نماز

می پرستی پیشه گیر اندر خرابات و قمار

چون همی دانی که باشد شخص هستی خصم خویش

طالب عشق و می و عیش و طرب باش و بجوی

با سرود و رود و جام باده و جانان بساز

از سر کوی حقیقت بر مگرد و راه عشق