ای من غریب کوی تو از کوی تو بر من عسس

گر من به کویت بگذرم بر آب و آتش بسترم

در جستنش روز و شبان گشتم قرین اندهان

از عشق تو قارون منم غرقه در آب و خون منم

آن شب که ما پنهان دو تن سازیم حالی ز انجمن

خواهی همی دیدن چنین با تو بوم دایم قرین

چون در کنار آرم ترا از دست نگذارم ترا