دلبر من عین کمالست و بس

بر سر کوی غم او مرد را

در ره او جستن مقصود از او

از همه خوبی که بجویی ز دوست

چند همی پرسی دین تو چیست

نزد تو اقبال دوامست و عز

حالی یابم چو کنم یاد ازو

پرده منم پیش چو برخاستم