هر که در کوی خرابات مرا بار دهد

بار در کوی خرابات مرا هیچ کسی

در خرابات بود یار من و من شب و روز

ای خوشا کوی خرابات که پیوسته در او

هر که او حال خرابات بداند به درست

در خرابات نبینی که ز مستی همه سال

آنکه چون باشد هشیار به فرزند عزیز

هر دو عالم را چون مست شود از دل و جان

آنکه بیرون خرابات به قطمیر و نقیر

آنکه نانی همه آفاق بود در چشمش

آنکه او کیسه ز طرار نگهدارد چون

ای تو کز کوی خرابات نداری گذری

تو برو زاویهٔ زهد نگهدار و مترس