اندی که سال عیش همیشه به جا بود

پس سال و ماه و وقت در او از کجا بود

در سال و ماه عمر ز جانم جدا بود

نشنیده ای که عشق برای بلا بود

تا پیش شمع یک نظرش را سنا بود

گویی فنای وی همه اندر بقا بود

هرگز گمان مبر که مر او را فنا بود