قصهٔ یوسف مصری همه در چاه کنید

آفتاب آمد و چون زهره به عشرت بنشست

سخن حور و بهشت و مه و مهر شب و روز

نطع را اسب و پیاده رخ و پیل و فرزین

اول وقت نمازست نماز آریدش

از پی خدمت آن سیمتن خرگاهی

بندگی درگه او را ز برای دل ما

آه را خامش دارید به درد و غم او

آفت آینه آهست شما از سر عجز

اسم هر قدر که بی دولت او غدر نهید

همه کوهید ولیک از پی آمیزش او

دل مسکین خود ار مشکین خواهید همی

چون غزلهای سنایی ز پی مجلس انس

چشمتان از رخش آنگاه خورد بر که شما

شاه بهرامشه آن شه که جزو هر که شهست

شه رهی را که برو مرکب او گام نهد