بیا تا لطف ربانی و احسان و کرم بینی

ز اوتادان و ابدالان علم اندر علم بینی

ز صوت و ذوق داوودی همه جانها خرم بینی

ز شادی جان هر مومن چو بستان ارم بینی

گهی خود را در آن میدان بدان مردان به هم بینی

ز افعال مسلمانان درین مردان رقم بینی

کنون آفاق سرتاسر همه ظلم و ستم بینی

چه بندی دل درین ایوان که چندین دردو غم بینی

که مردان حقیقت را درین عالم دژم بینی

اگر بینی چنان بینی که گرگی در حرم بینی

کزان تحقیق ها حالی تو لا یابی و لم بینی

حرامی را سلم خوانی ز قسام این قسم بینی

ولیکن راحت و شادی تو از سود و سلم بینی

که آنجا صدهزاران کس ندیم صد ندم بینی

نه آنجا سروری باشد نه خیل و نه حشم بینی

نه طبل و نای و نی بینی نه بانگ زیر و بم بینی

نه جور جابران ماند نه مخدوم و خدم بینی

کجا آن روز در گیتی ملوکان عجم بینی

چنان دلبر هزاران بیش در زیر قدم بینی

چو این مشکل بیان گردد کجا زلف صنم بینی

ازین گفتار بی معنی بسی در دیده نم بینی

وگر نه با چنین خصلت نجات خویش کم بینی