دار قلابان نهی بی مهر سلطان زر زنی

خیمه ات از چرخ چو می بگذرد بر تر زنی

رخت دل در خانه نه تا کی چو دربان در زنی

از علی بیزار گردی دست در قنبر زنی

ای جنب شرمی نداری با جنیدی در زنی

از چه معنا بگذری تو آتش اندر خر زنی

باز لاف از آبروی صاحب کشور زنی

گرد همت گرد تا بر اوج گردون پر زنی

پردهٔ دیگر نوازی زخمهٔ دیگر زنی

قال قالی پیش گیری چنگ در دفتر زنی

فقه را منکر شوی با شیخ شبلی بر زنی

تا کی از عیساکران جویی و لاف از خر زنی

شاید ار آتش به آب و جاه و مال اندر زنی

چون شکستی بت روا باشد که بر بتگر زنی

روی چون بوذر نمایی راه چون آزر زنی

از گریبان پاره برداری به دامن بر زنی

عاشقی شو تا مفاجا چنگ در دلبر زنی

پای بر کیوان نهی و خیمه بر اختر زنی

پس چنان باید که نار از رشگ بر عسکر زنی

منکرند این قوم شاید گر دمی منکر زنی

تا قدم چون دم به راه دین پیغمبر زنی