همه ساله در محنت اجتهادی

نه در حق حق مر ترا انقیادی

چه گویی ترا چون برآید مرادی

به هر گوشه ای کرده ذات العمادی

که ما را جزین نیست دیگر معادی

که بر باطلی باشدت استنادی

ترا نیست الا بر او اعتمادی

که معبود او گشته باشد جمادی

تمنی کنی با چنین اعتقادی

که جای دو معنی نباشد فوادی

طلب کرد باید سبیل الرشادی

به اعمال و افعال خویش اعتدادی

کجا بهتر از نیستی هست زادی

شود در ره عشق بی چون سدادی

صلاحیست این مشمر اندر فسادی

ترا بی تو حاصل شود انجرادی

که بر باطنش چیره گردد ودادی

کند او ز خویشی خود انفرادی