دلی از خلق عالم بی غمی کو

درین عالم دم و غم جفت باید

نگویی تا که درد عاشقی را

به عشق اندر ز بیم هجر بنمای

اگر مردان عالم کمزنانند

حکایت چند از ابلیس و آدم

جهان دیو طبیعت جمله بگرفت

اگر دعوی کنی در ملک بنمای

سلیمان وار اگر خواهی همی ملک

چو در دین بر خلاف امر و نهیی

همه سور هوای نفس سازند

به شرع اندر ز بهر طوف کعبه

بجز در عالم تسلیم و تحقیق

ز بهر عدت گور و قیامت

چو در نی بست تن ایمن نشستی

همه گویندهٔ فسق و فجوریم

براهیمان بسی بودند لیکن

به عالم در فراوان سنگ و چاهست

سنایی وار در عالم تو بنگر

اگر فارغ شدی در دین ز دنیا