ای سنایی عاشقی را درد باید درد کو

پیش نوک ناوک دلدوز جانان روز حکم

در همه معدن ز تف عشق چون یاقوت و زر

نقشبند عقل و جان را در نگارستان عشق

محرمان را در حریم عشق چون نامحرمان

شب روان را از پی زلف شب و رخسار روز

از دی و امروز و فردا گر بگوید جان فرد

از برای انس جان اندر میان انس و جان

گر همی دعوی کنی در مجلس افروزی چو شمع

ور کمال ناقصان جویی همی بی علتی

در زوایای خرابات از چنین مستان هنوز

بر درختی کاین چنین مرغان همی دستان زدند

ز آتش و باد و ز آب و خاک ایشان یادگار