ای خداوند قایم قدوس

قایمی خود به خود قیام تو نیست

ساحت سینه های مشتاقان

در دل عارفان حضرت تو

نور افلاک در نهاد قدم

هشت باغ و چهار رکن سرور

پیش آن دل بدانکه کس نخرد

خاکپای بلال حضرت تو

خاک بر سر دبیر حضرت را

کردم آواره از مساکن عز

گر چه زاغ سیاه گشتستم

زاغ گر بشنود کند در حال

شد مقیم سرخس و اندر وی

ای سنایی بود که در غزنین