ساقی بیا که دلبرم امروز در بر است

شام غمم به صبح سعادت برابر است

آن را که بار منت یاری به دوش نیست

خوش تر ز ذکر نام تو حرفی به گوش نیست

ای طره نو فتنه و بالای تو بلا

پرده ز رخ بنه گره از زلف برگشا

روزی که شد خیال بکوی تو رهبرم

از همتت به عین گدایی توانگرم

تا چند مرغ جان به نفس بال و پر زند

تا کی گل از وصال تو آخر بسر زند

تا جلوه جمال تو از بهر سرنوشت

آن یک طریق کعبه گرفت و یکی کنشت

تا پی بباغ عارض تو برده است خلد

با آنکه نور چشم گدا و شه است خلد

روزی که مرغ جان پرد از آشیان تن

(صامت) بمخوان حدیث جنان را به گوش من