بعد مامون ستمگر متعتصم

جانب بغداد بنمودم گذار

دختر مامون دون را خانه ای

کرده از هر سو کبوتر ازدهام

کده از هر سو کبوتر ازدهام

هر طرف اندر نشیب و در فراز

غرق در حیرت شدم سر تا به پا

یک کنیزی زان سرا آمد برون

در جواب آمد کنیز اندر ملال

باز خدا بیگانه ای یا آشنا؟

از محبان رسول و حیدرم

شیعیان را خاک محنت شد بسر

شاه تخت عرصه ایمان جواد

سرور عالم تقی متقی

بر سر این بام افتاده سه روز

سایه بر جسم شریف آن جناب

افکند از بام جسمش را به زیر

جانب آن خانه آوردم گذر

در میان کوچه اندر روی خاک

بهر دفن آن مه برج شرف

در جوار موسی جعفر مقام

پیکر مجروح عریان حسین

سوی کوفه عترت او را اسیر

مانده بی سر تا سه روز اندر زمین

خاک دشت کربلا جای کفن

بر سر نعشش عزاداری کند

گریه می کردند به روی زار زار

گریه می کدند مرغان هوا

تا نماید صوت قرآنی بلند

بعد از آن می ماند عریان پیکرش

می نگشتی پیکرش چون توتیا

می نمی کردی جدا انگشت او

کاش دستش را نمی کردی جدا

در تنور او را نکردی میهمان

بر لب وی نامدی چوب جفا

مختصر کن (صامت) این هنگامه را