امروز بود وقت عزای علی اکبر

هر کس که شدی طالب دیدار پیمبر

گردید مهیای خزان گلشن ایجاد

تا شام غم از کرببلا بر سر نی بود

چون جانه فدای شه لب تشنه نمودند

آگاه کسی نیست ز داغ دل لیلی

در کرب و بلا کاش ذبیح الله بودی

ذرات دو عالم همه یک جا شد حیران

در راه پدر داد سر و سرور دین شد

امید شهان در صف محشر همه اینست

همخوابه قبر پسر فاطمه گردید

کن گریه که تا کنج شبستان لحد را

خون دل لیلی که شد از دیده روانه

زینب به تن خود ز محن ساخته صد چاک

پیوسته به سینه زند از غصه سکینه

(صامت) نکند شاهی کونین تمنا