تا یکی در خواب خواهی ماند بیدارت کنم

تا علاج خستگی از طبع بیمارت کنم

پس به فرق شهوت و عجب و تمنا خاک کن

روح قدسی شو چو عیسی جای در افلاک کن

گنج هستی را اگر خواهی برو دیوانه باش

نی که بر هر طرف دامن چنگ زن چو شانه باش

اغنیار ابین چو قارون غرق در زیرزمین

نی بمانند گدایان بر در درها نشین

عزت ارجویی رهین منت دو نان مشو

زین سه فعل اول حذر کن عاقبت گریان مشو

سال و ماه و هفته و لیل و نهاری بوده است

بستر خاکی و تخت زرنگاری بوده است

هیچ وقت این خاک سیر از زاده آدم نشد

ذره از نور ماه و پرتو خور کم نشد

فخر بر خلق جهان از بی نیازی می کنی

خاک عالم برسر تو خاکبازی می کنی

کی شد فرموریوس آونک در زنجیر مرگ

تا ابد لقمان نبودی طعمه شمشیر مرگ

آنچنان تخمی که گردد سبز در فصل بهار

دولت جاوید و فصل سرمدی کن اختیار

دوم از رخت فضیحت پا و سر عریان شدن

چارم از خوف عمل هر نیم شب گریان شدن

شخص عاصی در حضور آید چو از بهر حساب

لال گردد در حضور کردگار اندر جواب

می روی اندر کجا ای بنده با رنج و ملال

چون مرا در حضرت تو نیست تاب انفعال

قفل نومیدی او را لطف حق گردد کلید

آری آری ناامیدی را بود در وی امید