دلا به کسب سعادت چرا شتاب نداری

چه شد تو را که محبان تام وقت و تو تنها

متاع عمر عزیز تو صرف شد به بطالت

ز ارتکاب معاصی همیشه بی خود و مستی

به خون بی گنهان بی حساب پنجه میالای

چگونه صبر کنی در جزا به آتش دوزخ

که داده است تو را در زمانه این همه جرات

برای زادره (صامت) ای سرشک شتابی