کوفیان چون به صف ماریه غوغا کردند

هر چه بود از زر و خلخال به غارت بردند

نقد ایمان پی ده روز جهان داده ز دست

تا قیامت نکند اشک محبان خاموش

آتش اندر حرم شاه جگر تشنه زدند

یک طرف جای کفن کردن نعش شهدا

یک طرف عارض نیلی بین هر خاری

شمر بر حنجر شاه شهدا خنجر زد

بس نبود اینکه لب تشنه بریدند ز تن

بسکه دیدند غم و درد که هر دم صد بار

شکر این منصب عظمی که لب (صامت) را