ای برادر تو پناه من گریان بودی

دانم از رفتن تو جان ز تنم خواهد رفت

هر غمم بود ز دیدار تو از دل می رفت

آمدم تا به مدینه به سوی کرب و بلا

چون علی اکبر و عباس ز دستم رفتند

بعد جد و پدر مادرم ای تشنه جگر

آخر از تشنه لبی سیر ز جان گردیدی

شمر را در دل به یتیمان تو کی خواهد سوخت

قاتل تو به لب تشنه تو رحم نکرد

بود جای تو در آغوش نبی بر سر خاک

(صامتا) شکر خداوند که در مدت عمر