148
شمارهٔ ۴۷ - و برای او همچنین
شنیده ای که حسین جا به کربلایی داشت
ندیده ای که چه رنج و چه ابتلایی داشت
شنیده ای که لبش تر نشد ز آب فرات
ندیده ای که چه آه شرر فزائی داشت
شنیده ای که گلستان دین خزان گردید
ندیده ای که چه گلهای باصفایی داشت
شنیده ای که سوی حجله رفت دامادی
ندیده ای که به کف خود چسان حنائی داشت
شنیده ای که صغیری ز تیر شد مدهوش
ندیده ای که چه افغان دلربایی داشت
شنیده ای که حسین شد قدش کمان اما
ندیده ای که چه گلبانگ و اخائی داشت
شنیده ای علی اکبرش ز زین افتاد
ندیده ای که چه گلبانگ و اخائی داشت
شنیده ای که علی اکبرش ز زین افتاد
ندیده ای که چه فریاد و ابایی داشت
شنیده ای تو که خنجر سر حسین نبرید
ندیده ای که چه فریاد وا ابایی داشت
شنیده ای تو که خنجر سر حسین نبرید
ندیده ای که چه سر از قفا جدایی داشت
شنیده ای تو که شد کوفه منزل زینب
ندیده ای که چه مخلوق بی حیایی داشت
شنیده ای که یتیمی پیاده رفت به شام
ندیده ای که سر خارها چه پایی داشت
شنیده ای تن سجاد بد ز غم پر تب
ندیده ای که سر خارها چه پایی داشت
شنیده ای که حسین شد سرش نهان به تنور
ندیده ای که به طشت طلا چه جایی داشت
شنیده ای که نبودش به دهر نوحه گری
ندیده ای که (صامت) سخن سرایی داشت