ای از ازل ز داغ تو آدم گریسته

تا روز حشر دیده حواست اشکبار

در کشتی مصیبت تو تا نشسته است

یکسر خلیل کرده فراموش از ذبیح

موسی به کوه طور چو یحیی کشیده آه

کروبیان عالم علوی جدا جدا

اکیل قرب را ز سر افکنده جبرئیل

کف الخضیب ساخته از خون خود خضاب

ایوب را عنان تحمل شده ز دست

ایوب را عنان تحمل شده ز دست

در هر بهار غنچه سوری به گلستان

دشمن به خون نشسته برای تو همچو دوست

خیرالبشر برای علی اکبرت بخلد

اندر مدینه فاطمه و در نجف علی

هر کس که دید حلق ز خنجر بریده ات

(صامت) نزار گشته و بهر تو زار زار