بمان براد به استراحت که من به شام خراب رفتم

شدی تو بیسز تیغ قاتل طپان به خونی چو مرغ بسمل

ز جور اعدا تو پاره پاره به تن فزون زخمت از ستاره

امان ندادند سپاه بی دین کفن نمایم به چشم خونین

تو مانده عریان در این بیابان فتاده بی سر به خاک سوزان

وطن تو در کربلا نمودی مرا ز دستت جدا نمودی

مرا بدین بود کنم عروسی برای قاسم بدیده بوسی

چون شد گل روی اکبر من ز جور گلچین خزان به گلشن

مکن شکایت ز دست خواهر که بی وفا من نیم برادر

روم به بزم یزید ابتر چو می زند چوب آن ستمگر

ز چشم (صامت) روان شده خون دمی که می گفت آن حزین محزون