اختلاف اهل دل خوبس اهل دل کجاست

روزگاری شد که سرگردان دشت حیرتم

غرقه در دریای خودبینی شدم دردا که نیست

لیلی ما را همی گویند کاندر محمل است

من که هرگز بر جنون خویش منکر نیستم

دانه امید بس در مزرع دل کاشتم

(صامتا) هر کس به جز من دور از دلدار ماند