در لوح چون قلم به سخن ابتدا نمود

شاهی که ساخت صف عدوقاع صفصفا

بر جا نهاد کشف غطا را یقین وی

ممکن نبود رویت واجب از این سبب

دادش خدا ز علم لدنی بدل فروغ

زد ضربتی به تارک مرحب که تا سقر

تا چون کلیم رومز جهودان چو شب کند

بهر ثبوت معنی الا به ذوالفقار

قسام خلد و نار که پیش از صف شمار

پاس شریعت نبوی را نگاه داشت

ور نه سگی که بود پلید کم از زنی

هرکس بچار موجه درد و بلا فتاد

یاللعجب که با همه قدرت نمود صبر

مظلوم و تشنه کام و دل افسرده و غریب

در پیش چشم زینب محزون دل کباب

بی غسل و بی کفن بدن سبط مصطفی

دود از خیام آل نبی رفت تا سپهر

بیمار را سوار شتر کرد و بی جهاز

رخسار او ز ضربت سیلی کباب کرد

آن روز شه بدیده زینب جهان سیاه

درمجلس یزید چو بنشست بی حجاب

تا بیشتر زند بدل وی شرر یزید

(صامت) به ماتم شه دین بود نوحه گر